Waar het hart vol van is

Gemeente waar Jezus zoveel van houdt.

Echtheid, dat je authentiek bent.
We vinden dat super belangrijk.
En terecht. Want als je hart er niet in zit,
als je het niet voelt, en maar doet voor de vorm …
Als je het wel zegt, maar niet echt is, dat is het niet, toch?

Je hebt dat spreekwoord:
waar het hart vol van is, stroomt de mond van over.
Dat wat er in je hart leeft, ja, dáár praat je over,
het is aan je te merken, te zien, als het goed is.
En als dat niet zo is,
dan ben je niet helemaal open,
en soms zelfs niet helemaal eerlijk.
We voelen het aan als het fake is.

Op een bepaalde manier heeft ook Paulus,
het over echt en eerlijk zijn.
Want hij begint met die 2 stukjes:
Je mond spreekt het uit.
En je hart gelooft het.
Die twee, samen op.
Wat is het tof als je onder woorden kan brengen,
wat er in je hart leeft.
Als je het geloof wat je voelt, stem kunt geven.

Paulus heeft het over geloof in de Heer Jezus.
Dan erken je dus zijn gezag, hij heerst.
Dat gaat dieper dan ergens denken dat er wel een God ofzo moet zijn.
Dit gaat echt over erkennen, belijden,
dat hij kwam om het kwaad te overwinnen,
dat God in Jezus menselijk dichtbij is gekomen.
Een van ons. Maar zo ook de diepte van de dood proeft.
Zo zelfs alle ellende en bagger van de wereld gedragen heeft.
En verslagen heeft, omdat we weten dat hij die dood was, echt leeft.
Jezus is de Heer.
Geloof is, dat je dat in je hart weet.
Dat klopt er als een soort basisritme, door je leven.
Ik heb de eindbaas aan mijn kant staan,
of beter gezegd, ik mag bij hem horen.
Dat geeft troost in moeilijke momenten,
en een diepe vreugde, door het leven van alle dag.

Vandaag doen 5 jongeren belijdenis.
Hun mond spreekt uit, en hun hart is ervan overtuigd.
En dat is een groot feest, voor henzelf, voor ons, voor God.

Het is ook een feest, omdat het niet vanzelf gaat.
Tot geloof komen is eigenlijk iets gekt.
Moet je je voorstellen, de kerk van Jezus bestaat al 2000 jaar,
maar hoe tot geloof komen werkt, eigenlijk weten we dat niet.
Er is geen methode die gegarandeerd tot geloof leidt.
Naar de kerk gaan, gelovige ouders hebben, gedoopt worden als kind,
dan ben je gunstig voorgesorteerd, maar het is geen automatisme.

Dat is misschien maar goed ook.
Ander zou de kerk een manipulerend zooitje mensen worden.
Dat het niet vanzelf gaat, bewijst juist extra,
dat jullie keuze vanmorgen wel echt is.
niemand dwingt je, van niemand moet je,
het maakt dat jullie hier nu staan, juist oprecht.
Dit is echt en authentiek.

Maar eerlijk gezegd, de keerzijde daarvan kan ook pijnlijk zijn.
Paulus heeft het er ook wel moeilijk mee.
Als je de hoofdstukken erom heen leest gaat het over de vraag,
waarom Joden toch maar niet in Jezus geloven?
Hoe kan dat toch, dat ze degene die God gestuurd heeft niet accepteren?
Het komt dus echt niet vanzelf.

En het roept de vraag op: hoe kom je eigenlijk tot geloof?
Want automatisch gaat het niet. Maar moeilijk is het ook niet.
Paulus zegt dat gered worden eigenlijk super simpel is.
“Ieder die de naam van de Heer aanroept, zal worden gered”
Dat is het …
En dan maakt het niet uit van welk volk je bent, Jood of niet.
Geen onderscheid, lekker makkelijk; Easy peasy toch?
Geen jaren catechisatie,
geen intensief traject belijdeniscatechisatie.
Nee hoor, dat is voor geloof niet nodig. … komt’ie nu mee :)

Want, tot geloof–komen is een geheim,
het overkomt je op een bepaalde manier,
sommigen van jullie zullen dat ook echt beschrijven.
En tegelijk kun je ook aanwijzen
dat er een paar ingrediënten voor nodig zijn.
Paulus gaat ze in een aantal stappen bij langs.
Hij loopt ook een beetje Paulus te zijn,
door de zinnen halverwege te onderbreken met bijbelcitaten.
Voor de duidelijkheid haal ik die er ff uit, maar de stappen gaan zo:

Gered worden is dus super simpel,
je hoeft alleen maar Jezus aan te roepen.
Dat aanroepen doe je niet in het wilde weg, maar geadresseerd, gericht
En als het gaat om aanroepen van God,
dan vertrouw je er dus op dat de oproep aankomt, bij God.
Dus dan moet je er wel op vertrouwen dat hij er is.
vers 14: “Hoe kunnen ze Hem aanroepen, als ze niet in Hem geloven?”

Maar om te geloven, moet je er iets over hebben geleerd,
Die info moet ergens vandaan komen. Komt niet uit de lucht gevallen.
2e helft vers 14: “Hoe kunnen ze geloven, als ze niet over Hem hebben gehoord?”
en “Hoe kunnen ze over hem horen, zonder dat iemand Hem verkondigt.”
Je hebt ergens in het proces iemand nodig die z’n mond open doet.

Die stapjes voelen misschien telkens een beetje als een open deur,
maar Paulus is hier wel echt een punt aan het maken.
Want iedereen kan wel wat zeggen, maar je gelooft niet iedereen, toch?
Iemand die claimt te geloven in een vliegende thee–pot
of een spaghetti–monster, neem ik niet serieus,
want het is niet waar. En daar zit geen hart achter.
Het spaghetti–monster heeft niemand gestuurd om daarover te vertellen.
Maar Jezus wel. Hij stuurt mensen eropuit,
om met hun mond te belijden,
en wel zo: dat je het kloppende hart erdoorheen hoort.
Mensen die vertellen over Jezus, die hebben een missie.
Die hebben iets ontdekt, hoe goed en hoe mooi het is.
Dat God je liefheeft, wie daarover komt vertellen, die is welkom.
Maar je proeft daar ook: die zegt dat niet namens zichzelf.
Tussen de regels door zie iets van een uitstraling van God zelf.
Een uitzending, een missie,
die boodschap is misschien een beetje raar, en niet van hier,
Maar God is ook niet van hier.
Als het goed is proef je iets van de hemel er doorheen.

God stuurt dus mensen om te vertellen.
En ja, voorgangers spelen daar een rol,
maar ik denk vanmorgen ook aan vaders en moeders,
aan opa’s en oma’s en juffen en meesters,
aan zovele voorbeelden in het geloof, waarbij je ziet,
dat wat ze vertellen, dat dat geen lege woorden zijn,
maar dat daar een warm en verandert hart achter zit.
Dat daar liefde achter zit. Ja, Liefde in eigen persoon.
Gods liefde voor jou, die door de ander heen stroomt.
Want God heeft ze op een missie gestuurd, om jou te bereiken.

En de boodschap is overgekomen.
Wat een wonder, met alle ruis die er soms is.
Dit is dus vers 15 “hoe kan iemand verkondigen, als hij niet is uitgezonden?”
En als je hoort, en luistert,
dan hoor je dus niet de kale woorden alleen,
maar ook het kloppende hart erachter.
en dat is Jezus zelf: vers 17 “Door te luisteren komt men tot geloof,
en wat je dan hoort, is dat Jezus gepreekt wordt: de verkondiging van Christus.”

En dan nog steeds is tot geloof komen een geheim.
Het gaat niet vanzelf.
Het is al een wonder van Gods Geest als mensen luisteren willen.
Het is de Heilige Geest van God die mensen zover brengt
om Jezus als Heer te erkennen.
Het is de Geest die ook de woorden geeft,
als jij niet weet wat je moet zeggen,
Het is de Geest die overtuigt, een wonder als het kwartje valt.
God geeft het geloof, een geschenk, gaat niet vanzelf.
Maar we zien dus wel een paar stappen die je kunt volgen.

Let er op, de volgorde van Paulus is achterste voren.
Het is niet een gegarandeerd stappenplan:
Zo van: God stuurt, en als de dominee maar over Jezus preekt,
en als jij dan luistert, en gelooft en aanroept, dan komt het wel goed.
Nee het is achterstevoren:
als je bij iemand geloof ziet, dan heb je dus Jezus aangeroepen,
en dan heb je dus blijkbaar geloofd dat hij aan te roepen is,
omdat je hebt geluisterd, naar iemand die Jezus preekte,
die dat niet op eigen houtje deed, maar door God op missie was gestuurd.
Als je geloof ziet, zie je met terugwerkende kracht
hoe God elke stap erbij was.
Maar man – dat geeft veel vertrouwen! Hij is er dus bij geweest!
“Wie in Hem gelooft komt niet bedrogen uit.” (vs 11)

Als jullie straks delen hoe God werkte,
wordt jullie belijdenis ook zélf een verkondiging.
Je mond belijdt, en je hart gelooft.
Dat wat jij nodig had om hier te komen,
wordt je nu ook zelf voor een ander. Dat is hoe Gods werk doorgaat.
En daar is soms best wat aan vooraf gegaan.
Aan zoeken en vragen, aan wachten, soms door moeite heen.
Het is voor ieder verschillend, maar nu klopt het moment, klopt het hart.
Dat het ook verschillend is vind ik zo mooi.
God levert geen massaproductie, maar maatwerk,
Ieders weg is verschillend.
Maar ieders weg heeft iets te zeggen.

Maar als jullie verhalen zo meteen verkondiging wordt,
denk nog weer even aan die stap van Paulus.
“hoe kan iemand verkondigen, als hij niet is uitgezonden?”
Ik wil dus ook zeggen dat jullie stap vandaag, iets is,
waar God iets mee wil uitzenden.

Dat zeg ik niet om het zwaar of beladen te maken.
Paulus doet dat ook niet, hij zegt juist: die verhalen zijn zo welkom.
“Hoe welkom zijn zij die goed nieuws verkondigen.”
Daar gaan we zo ruimte voor maken. En dan weet ik zeker:
Als we luisteren naar jullie verhalen, jullie belijdenissen
horen we ook hoe door jullie heen,
hoe Jezus, ook jou en mij en iedereen, wil aanspreken.
Het woord, wil door jullie mond heen, harten raken.

Ik kan niet goed onder woorden brengen hoe tof dit is.
Maar je hart delen, en dan gewoon mooie mensen zien,
met wie God een mooie weg gaat, da’s al mooi.
Maar dat dat ondertussen, ook nog eens zoveel mensen bemoedigt,
en motiveert en aanspoort om ook zelf woorden te vinden en te delen,
ik vind het zo wijs en zo mooi van God bedacht.
Het is een soort hartelijke mond op mond reclame.

En we hebben het ook over gehad,
dit doe je met belijdenis doen,
nadenken hoe je eigenlijk tot geloof gekomen bent,
verwoorden wat er leeft in je hart,
maar ook luisteren naar wat gelovigen voor ons hebben geloofd,
je hoeft niet het wiel opnieuw uit te vinden,
en je bent niet de eerste die de bijbel leest,
er is zoveel wijsheid en ervaring waar je je voordeel mee kan doen.
Nou, daar woorden aan geven; eigenlijk gun ik dat iedereen.
Dus een vraag aan iedereen hier om over na te denken:
als je straks de getuigenissen hebt gehoord,
en je denkt, ik wil volgend seizoen ook zoiets,
ik hoop wat op te zetten, rondom oude en eigen belijdenissen.
Een stukje geloofsverdieping.
En het maakt niet uit of je belijdenis hebt gedaan of niet,
laat me weten als je interesse hebt.

Terug naar de tekst.
“Als je mond belijdt dat Jezus de Heer is
en je hart gelooft dat God hem uit de dood heeft opgewekt, zul je worden gered.”

Echtheid, dat je authentiek bent. We vinden dat super belangrijk.
Van dat echte geloof in het hart,
tot levende heerlijke woorden, die iedereen moet horen.
Die belijdenis wordt zélf prediking —- zo gaat de keten door.
Gods verbond, van kind tot kind.
Het is hoe God werkt, op zijn tijd, zijn weg.
Maar zo raakt jullie ja–woord, ons,
want we horen niet alleen jullie keuze,
maar zien ook Gods liefde voor mensen.
Door jullie ja heen, worden wij aangesproken,
om ook Gods woord van liefde door te geven,
met onze mond, en ons hart.

Tegen het verhaal van Jezus, zeggen we ja en amen