Vreugde om een briefje uit de hemel

Gemeente waar Jezus veel van houdt,

Zou je willen dat er een briefje uit de hemel kwam?
Gewoon duidelijk, dat je weet wat je moest doen.
Zomaar, bijvoorbeeld de bevestiging dat God van je houdt,
of dat hij je leven, je struggle, je zorgen ziet.
Zou je niet willen, dat God duidelijker sprak,
richting gaf, concreet. Wat zijn plan is voor jou?
Tegen Mattheus zei Jezus: Volg mij. Mt.09:09
Zo simpel lijkt het, hoe moet ik Jezus volgen?
Wat vraagt God van mij vandaag?

Ik denk dat veel gelovigen het best prettig zouden vinden
als je duidelijkheid kreeg.
Ik ken verhalen van christenen die zich tot de islam bekeren.
En een veel gehoord argument is dan:
dat de regels van de islam duidelijker zouden zijn.
Als je dit en dit en dit doet, en je hieraan houdt,
kun je Allah tevreden maken. Ofzo …

Ik geloof daar echt niks van,
en vind het ook mooi dat mijn God niet zo werkt.
Hij neemt ons daarvoor te serieus.
Want het is niet echte godsdienst, als je als robotje een aantal regels volgt.
Zo is God nooit geweest.
Jezus zegt: “Barmhartigheid wil ik,” dat is, Mt.09:13
dat je bewogen bent, hartelijk en warm,
dat je hart op de juiste plek zit, het klopt voor de ander.
“Barmhartigheid wil ik, geen offers.”
En we zongen eerder psalm 40: “Het is geen offervuur wat u behaagt”
God heeft niet plezier in het slaafs opvolgen van de regeltjes.
Daar gaat het hem niet om, niet om de gehoorzaamheid zelf.
Maar God wil je aandacht, dat je naar hem luistert,
dat je hem begrijpt, dat je hem serieus neemt.
God kijkt niet naar wat je doet, maar naar je hart.
Zit daar de aandacht op God.
Met al mijn falen en zoeken, en gepruts,
wat gebeurt hier van binnen?
“Mijn God, ik draag u wetten, om op uw wil te letten.”
Ik wil die woorden in mijn hart hebben.
God, hier ben ik, ik wil bij u komen. Ps.040:07–9
Aandachtig, luisterend.

Niet slaafs dus, maar als een volwaardig mens,
die mag zoeken, meebewegen, het van harte eigen maken,
maar daarin dus ook Jezus volgen. Zijn weg gaan.

Maar hoe dan? Is het altijd duidelijk?
Petrus heeft het in zijn brief over die stem uit de hemel.
Hij denkt daar terug aan een bijzonder moment in het leven van Jezus.
Opeens begon hij te stralen.
En waren daar ook zomaar Mozes en Elia.
Mozes van de Wet. Elia van de profeten.
Stonden daar zomaar voor hun neus. Zeg maar: de grote bijbelschrijvers.
Zij kregen het op een presenteerblaadje. Kijk maar, het is waar.
En dan die niet mis te verstane woorden: “Luister naar hem.”
Ja, voor Petrus, Jakobus en Johannes was dat wel een stukje makkelijker …
Zou het jou helpen als je zoiets mee maakt?

Maar dan begint Petrus het ook over de profeten te hebben.
Over de bijbelschrijvers, waar hij en wij naar kunnen luisteren.
“U doet er goed aan uw aandacht daar steeds op gericht te houden,
als een lamp die in een donkere ruimte schijnt …” zegt hij.
Uw woord is een licht op mijn pad.
Ook wij krijgen het op een briefje.
Hierin hoor je Gods stem.
En dan zegt Petrus: bedenk dat profeten nooit op eigen houtje iets zeiden,
“mensen die namens God spraken
werden daartoe altijd gedreven door de Heilige Geest.”
In die woorden hoor je God zelf. Dus dat is een eerste antwoord.

Maar toch nog een keer die vraag: Hoe dan?
Je kunt op deze bladzijden niets vinden
over welke partner nu geschikt voor je is,
of welke opleiding je moet kiezen.
Je leest hier niet of het goed is of je afval te scheiden,
om duurzaam bezig te zijn,
of je last moet hebben van vliegschaamte of treintrots,
of dat je je hart achterna mag voor de reis van je leven.
Hoe vind jij je weg, hoe volg je Jezus,
als hij geen regels geeft om slaafs te volgen?

Ik ben de afgelopen dagen geboeid geraakt door wat heet ‘onderscheiden’
Binnen de christelijke traditie,
zie je dat bijvoorbeeld Jezuïeten goed in zijn in dat onderscheiden.
Iemand die er veel over geleerd heeft is een zekere Ignatius.
Hij beschrijft een manier van zoeken en luisteren,
naar jezelf, en naar God.
Het is je verstand gebruiken, maar ook goed luisteren naar je gevoel.
God heeft beide gemaakt, en ze kunnen je helpen.
Het is een manier van bijbellezen, van bidden,
van zoeken van leven met God.
En het kan je helpen, richting geven, voor het: hoe dan?
Niet dat ik het je kan voorschrijven. We zijn geen robots.
Maar dat onderscheiden, eerlijk onderzoeken, is iets wat je kan leren.

Onderscheiden is ook een opdracht. Johannes schrijft ergens: 1Joh4:1
“Geliefde broeders en zusters, vertrouw niet elke geest.
Onderzoek altijd of een geest van God komt,
want er zijn veel valse profeten in de wereld verschenen.”
Dat onderzoeken, onderscheiden, wat is goed, wat niet, dat is een opdracht.

We komen uit een traditie waarin het verstand misschien wel
wat belangrijker is of was dan het gevoel.
Als iets logisch is, dan is het betrouwbaar, verstandig.
Logica heeft iets voorspelbaars. 1 + 1 = 2, en dat geldt voor iedereen.
Een appel die van de boom valt, valt niet omhoog, maar naar beneden.
God spreekt daar natuurlijk ook doorheen: ik ben stabiel, en betrouwbaar.
Ook daar merk je: Deze wereld is van hem.
De natuurwetten zijn door hem geschreven.
Het is waar voor iedereen, … maar het is ook wat onpersoonlijk.
Misschien merk je het wel eens in een bijbelstudie,
als het boekje wel waar is, maar toch niet over jou leven ging.

En dan jouw gevoel, karakter, je temperament, dat is juist uniek voor jou.
Ignatius geloofde dat ook daar, juist daar,
God wilde laten merken, wat er specifiek voor jou is.
Luisteren naar God is iets van verstand en gevoel, in balans.
Maar ook echt van het gevoel.
Ignatius is op zoek naar: waar vind ik vreugde?
Vandaag zouden we zeggen: waar krijg ik energie van?
Dat is natuurlijk een spannende vraag,
want kan ik m’n gevoel vertrouwen?
Stel je voor: wat kinderen lopen te stuiteren van de suiker,
en willen meer omdat het zo lekker is,
maar is het ook echt goed voor ze?
Ik denk dat we wel weten: Niet alles wat ik wil,
wat ik lekker vind, wat goed voelt, is ook goed.
Jeremia zegt zelfs ergens: “Niets is zo onbetrouwbaar als het hart” Jer.17:9
De oude vertaling noemt het zelfs arglistig.
Er zijn dus vragen bij, je gevoel volgen.

Dus voordat ik daar meer over wil vertellen,
en toch wel enthousiast ben geworden van de manier van Ignatius,
is het goed om nog naar de tekst te kijken.
Want er gebeurt iets heel bijzonders,
ik weet niet of het jou ook is opgevallen.
Petrus beschrijft dus die bijzondere gebeurtenis op de berg.
Die stem uit de hemel.
Maar als Petrus die woorden opschrijft in zijn brief,
zegt hij iets meer dan dat je in het verslag van Marcus vindt,
of zoals hetzelfde verhaal door Mattheus of Lukas is opgeschreven.
In de evangeliën staat dat de stem zegt:
“Dit is mijn geliefde Zoon, luister naar hem!” Mk.9:07
Petrus was erbij, en reken maar dat het indruk op hem heeft gemaakt.
We denken dat Markus de schrijver is, die met Petrus mee reisde,
dus het verslag van Markus, dat zijn de verhalen van Petrus.
Maar als Petrus in zijn brief het verhaal opnieuw vertelt,
voegt hij er een stukje aan toe,
“Dit is mijn geliefde zoon, in hem vind ik vreugde.”
Die laatste woorden … In hem vind ik vreugde …
Petrus heeft die woorden niet zelfbedacht,
het was ook geprofeteerd door Jesaja.
En God heeft dit op andere momenten tegen Jezus zegt,
bijvoorbeeld bij zijn doop.
Maar Petrus koppelt die dingen hier aan elkaar.
Het luisteren naar Jezus heeft ook te maken met het vinden van vreugde.

Je ziet hier in de tekst:
vreugde is te vinden als je dicht bij Jezus bent.
Luister naar hem, daar is het echte geluk te vinden.
Daar is een diepe vrede te ontdekken.
God zegt het zelf: in hem vind ik vreugde.
Dus daar is je plezier, daar moet je zijn voor het echte geluk,
de bevestiging dat je goed zit, dat het het waard is, dat het klopt.

Ignatius was als jonge gast een beetje een player, een rokkejager.
En een soldaat, alles bij elkaar best een mannetje.
Dat is … tot hij een kanonskogel op zn knie krijgt,
en hij niet zoveel meer voorstelt.
Na een lang ziekbed gaat hij een levenslang bekeringsproces in,
en hij ontdekt dat hij vreugde vindt,
als hij de bijbel leest. Dat deed hij in de morgens.
In de middag gaat hij goedkope romannetjes lezen.
vandaag zouden we zeggen netflix and chill.
Hij was een beetje een denker,
dus hij ging die twee gevoelens vergelijken, analyseren.
Bij beide voelde hij een vreugde, plezier, het voelde goed.
Maar als hij bij God was, als hij Hem zocht,
dan merkt hij dat het vreugde was, die bleef,
maar als hij in de middag wat platter vermaak had,
dat was er vreugde die meteen weer verdween,
een vreugde die hem leeg achterliet.
Hij gebruikte zijn gevoel en zijn verstand samen,
om te onderzoeken waardoor hij dichter of juist verder bij God was.
Dichter bij wat hem echt en diep geluk bracht,
of wat hem daar juist van verwijderde.

Ik denk dat ook wij die vraag kunnen stellen:
waar vind ik vreugde, waar krijg ik energie van?
En dan niet op een oppervlakkige manier,
zoals een hele dag alleen maar suiker eten,
reken maar dat je daar energie van krijgt, teveel zelfs,
of doom–scrollen of alle kattenfilmpjes uitkijken.
Maar op die eerlijke manier onderzoeken:
geeft dit voldoening, of laat het me leeg achter.
Waar krijg ik energie van? wordt dan: Wat past bij hoe God me gemaakt heeft?
Aansluitend bij de gaven die hij heeft gegeven?
Als ik dit of dat kies, kom ik dan dichter bij m’n bestemming,
kom ik tot mijn doel?
Dicht bij Jezus, bij zijn woorden, vind ik vreugde.
En dat kan dan zelfs dus iets zijn, wat pijnlijk is,
wat je wat kost, maar toch er doorheen, beter is,
nodig is, en vreugde oplevert, die de moeite waard is.

Misschien zou je willen dat er een briefje uit de hemel kwam.
Gewoon duidelijk, dat je weet wat je moest doen.
Vandaag is dat briefje uit de hemel weer tot klinken gebracht:
“Dit is mijn geliefde zoon, in hem vind ik vreugde.
Volg hem. Luister naar hem!”
“Je doet er goed aan je aandacht daar steeds op gericht te houden”
Die woorden richten en vormen je gevoel en je verstand.
En dat is een proces voor een leven lang.
Maar ik geloof dan ook, dat je dus een leven lang mag ontdekken,
voor het eerst of opnieuw, waartoe God je uitnodigt.
Dat we met elkaar gevoelig worden voor wat goed is.

Ik hoop je vanmorgen aan te moedigen om te onderzoeken,
waardoor je dichter bij Jezus komt.
Wat geeft je voldoening? Waar wordt je blij van?
Maar zoek die voldoening dan ook bij Jezus.

En daarbij is het ook goed om te bedenken:
God geeft je ook geen zoektocht waarbij hij ongeduldig wacht,
tot jij met je slome kop doorhebt wat hij nou bedoelt.
Hij heeft niet een of ander geheim plan waar je achter moet komen,
en alleen dan gaat het goed.
Nee, want dan zou hij weer een robot van je maken.
Een slaaf van zijn plan. Nee. God neemt je daarvoor te serieus.
Wel nodigt hij je uit voor het goede leven,
en wil dat je je vreugde vindt, in hem.

Amen