Globale genade

Geliefde gemeente van onze Heer Jezus Christus,

Kort maar krachtig. En waarom zou je meer zeggen dan dit:
God verdiend alle lof.
Van iedereen, van alle landen.
Zijn liefde is overweldigend.
Gods trouw, is voor altijd.

That’s it. Amen?

Nouja. Iets meer woorden is misschien wel nodig.
Wie zingt dit? Waarom zingen ze dit?
En waarom zouden wij dit meezingen?

Opvallend, is dat deze psalm kijkt op het nivo van landen.
Het gaat over “Volken op aarde”, over “naties overal”.
En als ik kijk naar de wereldpolitiek,
dan snap ik de oproep wel.
Wat zou het goed zijn voor de wereld, als we met alle mensen,
onze knieën zouden buigen voor God de Vader.
Wat zou het goed zijn voor de wereld, als we samen hem dienden.
Ja. Ik denk dat de wereld schreeuwt om Gods leiding,
om Jezus als Koning. Een vorst die alles met vrede heeft.
In plaats van die geweldenaars hier.
En is het niet met wapens en bloed, dan wel met woorden en geld,
we lijken allen te leven ten koste van de ander.
Echte vrede is ver te zoeken.

Zou het dan beginnen bij die wereldburgers,
die de naam van Christus dragen?
Die in de publieke zaak uitkomen voor Jezus als Heer?

Ik zie juist zo vaak hoe verknoopt godsdienst en politiek raken.
Republikeinen in de VS, en in mindere mate de democraten,
met hun: God bless America.
Mooi als de Heer wil omzien naar dat land,
en sommige normen en waarden deel ik.
Maar als een republikeinse kandidaat voor gouverneur is,
die zijn godvrezende publiek bedankt,
en op dezelfde meeting er wordt gebeden
dat de fraude van afgelopen verkiezing ongedaan wordt gemaakt,
dan denk ik: ai, godsdienst en politiek is geen veilige combinatie.

Poetin, in zijn bevrijdings/herdenkings–toespraak, 9 mei,
sprak over het verval van het westen.
Soms is het misschien wel waar, dat verval,
decadentie en de platheid, en er nog mee te koop lopen ook.
En dan zie ik daar in het publiek de patriarch Cyril zitten.
Die Poetin voedt in zijn opvatting dat hij een werktuig in Gods hand is.
En de orthodoxie moet bewaren.
En ik denk, ai, godsdienst en politiek is geen veilige combinatie.

En zo makkelijk als het is om om de splinter bij de ander te zien,
waar zit bij ons de balk in de ogen?
Deden we met God, Nederland en Oranje niet hetzelfde?

Al deze landen geloven er in hoe goed het is, als God ze zegent.
En ik denk dat er een boel in je locale plaats, in je eigen land,
in je eigen cultuur is, wat je dankbaar van God mag aannemen.

Maar de psalm draait het dus precies om.
Niet de landen hebben de zegen van God nodig,
maar alle landen moeten hun lof op God richten.
En dan verdwijnt ook het politieke eigenbelang
ten koste van de buren,
maar komen we samen onder de indruk van God.
Want hij heeft machtig veel liefde, het is overstelpend,
en beperkt zich niet tot grenzen.

Nouja, dat zeg ik nu, maar dan vul ik de “ons” in vers 2 in,
alsof wij deze psalm zingen.
Gods liefde voor ons, Nederlanders, Europeanen,
blanke westerlingen, wereldburgers?
Maar mag dat zomaar?

Denk je in, dat deze psalm in het oude testament staat,
en allereerst door de Joden gezongen is.
En dan zie je wie ze in vers 1 oproepen:
de volken, goyim, dat zijn de niet–joden.
Dus het klinkt als: stelletje heidenen, jullie moeten God loven.
Alle volken rondom Israël worden opgeroepen,
om te zien hoe God goed is aan dat volk,
hoe overstelpend zijn liefde is voor Jeruzalem,
hoe diep en eindeloos zijn trouw is.

Maar de volken worden dus ook opgeroepen!
Want Gods keuze voor het Israël, heeft uiteindelijk alle volken op het oog.
God had het al aan Abraham belooft: Gal.3:08
“In jou zullen alle volken gezegend worden.”

En die zegen die ook wij hebben gezien.
Gods overstelpende liefde, en zijn eeuwigdurende trouw,
zie je als je naar Jezus Christus kijkt. Gal.3:01
Als je openlijk en duidelijk het kruis bekendgemaakt krijgt.
Wie daarin gelooft, mag zich kind van Abraham weten,
mag zich gezegend weten.
En als God alle volken op het oog heeft gehad,
dan dus naast de Joden ook de Grieken,
de barbaren en Scythen, Tyriërs en Moren, Filistijnen, Palestijnen.
En dus ook zowel de Russen als de Oekraïners,
de Turken en de Armenen,
de Nederlanders, of je nu uit de Randstad komt,
of lekker hier van de Veluwe.
en ook die Amerikanen, noord en zuid, ongeacht je politieke ligging.
God heeft alle volken op het oog gehad,
“zo ver het oosten is van het westen” Ps.103:12

Paulus zegt het in Filippenzen zo:Filip.3:10–11
“opdat in de naam van Jezus elke knie zich zal buigen,
in de hemel, op de aarde en onder de aarde,
en elke tong zal belijden: ‘Jezus Christus is Heer,’ tot eer van God, de Vader.”
Elke tong, dat is elke tongval, elke taal. Alle volken.
“Looft de HEER, volken op aarde; prijst Hem, naties overal.”

Het is dus OK, om dit lied mee op de lippen te nemen.
Omdat ook we mogen delen in Gods overstelpende liefde, zijn eeuwige trouw.
Daartoe ben je zelfs opgeroepen in het eerste vers.
Maar laat dat nooit ten koste gaan, vervang dat niet,
voor Gods trouw en liefde voor de eerste zangers.
Als ze zingen: “Zijn liefde voor ons.”

En precies daar leer je globaal de diepte van Gods liefde en geduld kennen.
Zijn liefde en trouw, voor een volk, waarbij velen hem hebben afgewezen.
Dat is ongekend pijnlijk. Maar dat is nu nog niet het eindoordeel.
En met ik dat zeg: dit is ook geen twee wegen–leer,
alsof Gods trouw aan Israël zou betekenen,
dat ze buiten Jezus om Gods genade krijgen.

Precies deze spanning heeft Paulus heel diep gevoeld.
Hoe kan het God? Dat uw uitverkoren volk, uw messias verwerpt?
Bent u dan uw belofte vergeten?
Paulus vraagt dat bijvoorbeeld in Romeinen 11. Rom.11:1,2
“Heeft God zijn volk soms verstoten?
Beslist niet”, zegt hij dan. “Ik ben zelf een Israëliet,
een nakomeling van Abraham, afkomstig uit de stam van Benjamin.”
Het feit dat er toen en nog steeds Joden zijn,
die Jezus als Messias erkennen, is nog een een extra bewijs,
van Gods trouw, en liefde.
Dus worden wij, christenen uit de volken opgeroepen:
“Looft de HEER, volken op aarde; prijst Hem, naties overal.”
Ook om de trouw aan hen bewezen.

Maar zijn liefde is zo overstelpend, dat de volken,
door Israëls afwijzing van de redder van de wereld,
ook mogen delen in het licht.
Hij praat het ongeloof niet goed. Noemt het zelfs een overtreding.
Nog een keer Paulus uit Rom.11: Rom.11:12–15
“Maar als hun overtreding al een rijke gave voor de wereld is
en hun falen een rijke gave voor de andere volken,
hoeveel rijker zal de gave dan niet zijn wanneer zij voltallig deelnemen.
En tegen u, afkomstig uit die andere volken, zeg ik:
Het is waar dat ik een apostel voor de heidense volken ben,
maar ik schat mijn taak juist dáárom zo hoog
omdat ik hoop afgunst bij mijn volksgenoten op te wekken
en een deel van hen te redden.
Als God, toen zij afvallig werden, de wereld met zich heeft verzoend,
zal Hij zeker, wanneer zij opnieuw aangenomen worden, leven schenken uit de dood!”

Paulus hoopt de Joden jaloers te maken.
Omdat wij, stelletje heidenen,
ook de God van Abraham hebben leren kennen.
En nota bene luisteren naar hun oproep om hem te bezingen.
Dit is psalm 117, op een nieuwtestamentische manier gelezen.
De hele wereld moet God loven.
Hem prijzen. Omdat hij niet alleen hun,
maar ook, zelfs aan ons, zijn overstelpende liefde laat zien.

En dat heeft een functie. Dat moet heb prikkelen.
Het moet gelovige Joden toen ook al gekieteld hebben,
dat mensen buiten Gods verbond werden meegenomen,
in Gods lof. Om hen. Om ons.
Omdat Gods liefde nu eenmaal overstelpend is, voor de wereld.
En daarbij de oproep, tussen al die woelige volken,
richt je toch op de zoon.
We zingen zo meteen “kus toch de zoon”. Ps.2:12
Want alleen daar, waar God een kruis in de atlas heeft gezet,
leer je de overvloedige liefde en genade kennen.
“Gelukkig wie schuilen bij hem.”

Zo groot en overweldigend als Gods liefde is,
zijn trouw, voor zowel Israël, als voor de volken,
zo kort is deze psalm, deze liefdesverklaring.

Kort maar krachtig. Dus waarom zou je nog meer zeggen dan dit:
God verdiend alle lof. Van iedereen
Jezus Christus verdiend het om geloofd te worden.
In alle landen.
Zijn liefde is overweldigend.
Gods trouw, is voor altijd.

That’s it. Halleluja. Amen!