Naar tevredenheid

Geliefde gemeente van onze Heer Jezus Christus,

Hoe tevreden ben je eigenlijk?

Voor de een is de coronatijd een verademing.
Geen sociale verplichtingen
Heb je ’s avonds vergaderingen,
zijn ze een stuk efficiënter, ben je eerder klaar.
Thuiswerken zorgt ervoor dat je thuis meer comfort hebt,
en lekker kunt wandelen in je pauze,
die je ook nog eens zelf inplannen kunt.

En nu weet ik heel goed dat aan al deze dingen echt wel nadelen kleven.
De tijd dat de scholen gesloten waren,
en je wel thuiswerken moest, was een pittige periode.
Dat je geen mensen omhelzen mag,
zelfs geen hand kunt geven op een begrafenis, dat is ongekend ingrijpend.
Onze vrijheden zijn enorm ingeperkt.
Nu ze beetje bij beetje weer terugkomen
voel je pas hoezeer je het gemist hebt.
Maar waar kijk je naar.
Naar wat goed gaat, of naar wat niet goed is?

De lockdown op zijn hevigst,
heeft zoveel van wat leuk en mooi is, even opgehouden.
En wat je dan overhoudt: voor de een is het te weinig, echt helemaal niets.
Maar een ander ontdekt in die soberheid een verademing.
Die leert om tevreden te zijn, met minder.

Spreuken is een super interessant boek. Bomvol wijsheid.
1 hoofdstuk is eigenlijk al weer teveel van het goede.
Je hebt al genoeg aan een paar zinnen, om je op te bezinnen.
Kijken wat ze je te zeggen hebben, op je in laten werken.
Vanmorgen staat op het menu Spreuken 17:1
“Beter een stuk droog brood en vrede
dan een huis vol met voedsel en ruzie.”

En dat is nogal een open deur.
Ja, nogal wiedes dat vrede beter is dan ruzie.
Logisch, dat ook als je stinkend rijk bent, en alles hebt,
maar je hebt oorlog met je huisgenoten,
slaande deuren, gemene steken onder water,
tja, dan valt er niets te genieten,
ook al is de tafel gedekt met het lekkerste wat je kunt bedenken…
Maar als ik eerlijk ben:
Nóg beter is het natuurlijk, als je, én thuis je koelkast vol hebt,
én dat het ook tussen alle bewoners dikke mik is.
Dat het goed zit.

Maar misschien is dat wel het punt.
Je hebt het niet voor het kiezen.
Met wie je in je gezin bent geplaatst,
hoe veel geluk je hebt met het vinden van een baan,
hoe je het getroffen hebt met je gezondheid.
Je hebt het niet voor het kiezen, wat je voor de kiezen krijgt.

Dus als er dan een tijd is, dat je huis niet vol voedsel is,
als je droog staat, en je moet behelpen met droog brood,
ben je dan tevreden?

Dit geldt natuurlijk ook voor God, hè?
Ik weet zeker: er zit een overdaad in God.
Hij heeft pas een vol huis wat uitpuilt van goedheid.
Hij zit tjokvol liefde en deelt er graag royaal van uit.
“Hoe onuitputtelijk zijn Gods rijkdom, wijsheid en kennis” Rom.11:33a
En Hij houdt ook van bourgondische maaltijden. Jesaja zegt ergens:
“Op deze berg richt de HEER van de hemelse machten
voor alle volken een feestmaal aan: uitgelezen gerechten en belegen wijnen,
een feestmaal rijk aan merg en vet, met pure, rijpe wijnen.” Jes.25:06
Of kijk in de natuur: de overmatige overdaad aan schoonheid.
Zoveel bloemen, zoveel geuren, zoveel diertjes, zoveel schepping.
Alleen de lucht al, die zwanger is van de pollen.
Het zijn de grassen en bomen die schreeuwen:
kijk mij eens mooi en vruchtbaar zijn.
Voor wie hooikoorts heeft, is die overdaad eigenlijk teveel van het goede.
We kijken er zo makkelijk over heen.
Van de kleinste pluisjes,
Tot zovele onontdekte sterren die staan te schitteren,
in een hoekje van het heelal.
In die veelheid aan dingen wordt Gods grootheid bezongen.
“De hemel verhaalt van Gods majesteit,
het uitspansel roemt het werk van zijn handen.” Ps.19:1

Er zit dus een overdaad in God.
En vandaag vieren we het toppunt van genade,
de meest magnifieke uitdrukking van Gods liefde,
met een simpel stukje casino wit, en een slokje wijn.
Ik weet niet wat je thuis vanmorgen hebt klaarstaan,
om het avondmaal mee te vieren,
misschien is het wel beter brood dan hier.
en is je wijn lekkerder.
Maar er zit in onze vieringen iets super sobers.

Soms zou ik wel willen,
dat we juist het uitbundige feest van bevrijding konden vieren.
Dat het me lukte om zo super blij te zijn, en me verlost te voelen.
Maar dat voel ik niet altijd. Ook dat hebben we niet te kiezen.
En dan komt de spreuk van vanmorgen wel binnen:
“Beter een stuk droog brood en vrede…”

Paulus zegt ergens dat hij heeft moeten leren
dat Gods genade dan genoeg is.
“Je hebt niet meer dan mijn genade nodig,
want kracht wordt zichtbaar in zwakheid.”
Mijn genade is u genoeg. Ja, is het genoeg?

Voor de mensen in Korinte was het niet snel genoeg.
En daar aan de tafel was het ruzie.
Ze strekten zich uit naar alles wat bijzonder is.
Naar wat God in zijn overdaad aan wonderen en tekenen geven wil.
En terecht, begrijp me niet verkeerd!
Want het beste is een volle tafel mét vrede.
Maar als dat er even niet is, wordt je dan ontevreden,
of wordt je dan vijandig, of opstandig? Jaloers op iemand die meer kreeg?
Als je het gevoel van gemeenschap mist,
als je geloof op een laag pitje staat.
Dat is droog brood. Karig. Magere jaren.
En vanuit ons verlangen en onze verwachting van God,
zou je daar niet te snel tevreden mee zijn. Terecht verlangen we meer.
En toch stelt de spreuk je voor om te oefenen in tevredenheid.

De vraag van vanmorgen is dus eigenlijk: hoe vinden we vrede?
Nou, daarvoor moet je zijn bij de vredevorst.
En het is wat hij je zomaar geeft
Genade en vrede. En geloof me; dat is genoeg.

Dus kun je vrede hebben, met je tekort, met je zwakheid,
omdat we weten dat dat onze kracht ligt in God.
Kun je 7 magere jaren aan, omdat God zal voorzien.
Kun je een woestijntijd accepteren,
omdat je weet dat God je naar het beloofde land leidt.

Zullen we daarom vanmorgen oefenen
om die vrede met God te ervaren in het simpelste van het simpelste.
Om te focussen op de genade, en daar genoegen mee te nemen.
Jezus noemt dat op een andere plek: “zoek eerst het koninkrijk van God.” Mt.6:33
Al dat andere, daar bovenop, dat komt dan wel…
Focus op de genade.
Je merkt het als je het simpele brood krijgt, van de vredevorst.
Vanmorgen aan tafel krijg je droog brood, maar met vrede. Amen